AT THE CLOSE OF EVERY DAY
Troostprijs (VOLKOREN/MUNICH)
‘Even if we win, we win with our hands down / Yes even if we win, we win with our heads down.’ Typerend fragment uit de titelsong van troostprijs, het vierde studioalbum van at the close of every day (afgekort atcoed en graag zonder hoofdletters) met nieuw materiaal in zes jaar tijd. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, doen Minco Eggersman en Axel Kabboord het ditmaal weer eens in het Engels. Ook muzikaal lijkt er een wereld van verschil in de klank van deze cd met de vorige (als een Christelijk liedboek verpakte) plaat de geluiden van weleer, maar eigenlijk ook met de Engelstalige albums die er aan vooraf gingen.
Omdat de muziek uitbundiger is, de songs vele malen dynamischer klinken en er ditmaal een aantal zowaar als pakkende popsongs (vol samplekunst en echte blazers) betiteld zouden kunnen worden. Toch is ook troostprijs onmiskenbaar helemaal atcoed. Komt dat vanwege die ook aanwezige, wat tragere sfeerpassages, die nog altijd in eggersmans stem aanwezige melancholieke ondertoon of toch vanwege die voor sommige kerkgangers erg bekend klinkende melodielijn in het intro van it’s almost quiting time? Na zalig zijn de armen van geest en het prachtige conceptalbum the silja symphony is troostprijs een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van deze volledig op zichzelf staande groep. Dat de muziek van atcoed dan in the great sum of all beauty klinkt als de missing link tussen Bauer en De Kift bewijst alleen maar hun veelzijdigheid. Met laatstgenoemde band deelt atcoed ook de passie om ieder album erg origineel te verpakken (ditmaal een zilveren omslag met ererozet). En wat die titel betreft: de songs bieden troost, de verpakking verdient een prijs.
WILLEM JONGENEELEN
